-
1 ὕπ-οπτος
ὕπ-οπτος, 1) eigtl. von unten angesehen, verdächtig; ἐχϑρός Aesch. Ag. 1620; ὕποπτος οὖσα γιγνώσκει πόλει Eur. El. 644; zu argwöhnen, zu befürchten, τάδ' ἦν ὕποπτα I. T. 1334; εἰς ὕποπτα μὴ μόλοις ἐμοί El. 345, vgl. Phoen. 1216; ὕποπτον καϑειστήκει Thuc. 4, 78; τινί, 4, 103; ἐπί τινι, Luc. calumn. 29; auch τινός, Plut. Pomp. 56; auch adv., ὑπόπτως ἔχειν τινί, Einem verdächtig sein. Xen. Hell. 2, 3,40, wie διακεῖσϑαι Thuc. 8, 68. – 2) akt. argwöhnisch, befürchtend; ἁλώσεως, die Eroberung befürchtend, Eur. Hec. 1125; τὸ ὕποπτον, Argwohn, Thuc. 1, 85, vgl. 1, 20; auch adv., ὑπόπτως ἔχειν πρὸς Φίλιππον Dem. 19, 132, wie Pol. 3, 11, 3; πρός τινα, Plut. Alex. 74.
-
2 ὕποπτος
ὕπ-οπτος, (1) eigtl. von unten angesehen, verdächtig; zu argwöhnen, zu befürchten; adv., ὑπόπτως ἔχειν τινί, einem verdächtig sein; (2) act. argwöhnisch, befürchtend; ἁλώσεως, die Eroberung befürchtend; τὸ ὕποπτον
См. также в других словарях:
ὕποπτον — ὕποπτος viewed with suspicion masc/fem acc sg ὕποπτος viewed with suspicion neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ύποπτος — η, ο / ὕποπτος, ον, ΝΜΑ αυτός που γεννά υποψίες, που παρέχει υποψίες, που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη (α. «είναι ύποπτο άτομο» β. «ἐγὼ δ ὕποπτος ἐχθρὸς ἦ παλαιγενής», Αισχύλ.) νεοελλ. το αρσ. ως ουσ. ο ύποπτος (νομ.) κάθε πρόσωπο για το οποίο υπάρχει … Dictionary of Greek
